«پلاتسکارت» (Platskart) نوعی واگن قطار است که هنوز در راه آهن کشورهایی مثل روسیه و اوکراین استفاده می‌شود.
به نوعی می‌توان آن را «سربازخانه متحرک» نامید، چون مثل خوابگاه سربازخانه‌ها، تخت‌ها در هر دو طرف یک راهروی باریک قرار دارند، بدون آن که با دیواری یا چیزی از هم جدا شده باشند.
روزها، پایین ترین تخت به جای صندلی و شب‌ها به جای تخت استفاده می‌شوند. بعضی واگن‌ها ۲ ردیف (طبقه) و بعضی واگن ها ۳ ردیف تخت دارند.
در انتهای راهرو هم، مسئول واگن می‌نشیند و ضمن رسیدگی به امور واگن، خوراکی و… می‌فروشد.

یکی از طولانی ترین شبکه راه آهن دنیا، که به «ترانس سیب» یا «راه آهن سراسری سیبری» معروف است، مسکو را به «ولادی واستوک» در شرق روسیه (نزدیک ژاپن) متصل می‌کند. مسیری ۹۳۰۰ کیلومتری که یه هفته طول می‌کشد.
تصور کنید که یک هفته را باید در چنین قطاری با ده‌ها مرد و زن و بچه همسفر باشید. در زمان شوروی که مردم خونگرم تر بودند و بیشتر به هم احترام می‌گذاشتند، چنین سفری می‌توانست دوست داشتنی و خاطره انگیز باشد. اما امروزه که مردم کم حوصله و بی‌اعتماد شده‌اند، تنها دلیل سفر با «پلاتسکارت» قیمت ارزان آن است.
هرچند که برای توریست‌های ماجراجو، فرصت بی‌نظیری است که از نزدیک با ملیت‌های مختلف مردم روسیه آشنا شده و دوست‌های خوبی پیدا کنند.

گفته می‌شود که دولت روسیه تصمیم دارد ظرف چند سال آینده «پلاتسکارت» را از رده خارج کند.

بهروز بهادری فر