صف در شوروی

یکی از آشناترین تجربه های مردم در زمان شوروی سابق، صف های طولانی بود.

تک تک افراد در شوروی سابق ( وهنوز هم!)، در یک آدرس مسکونی ثبت می شدند و ارایه کلیه خدمات شهری و بهداشتی و… به هر فردی، فقط در محله خودش امکان پذیر بود.
بنابراین اداره آمار می دانست که در هر شهر و محله ای چه تعداد خانوار زندگی می کند.
سهمیه تک تک کالاها هم توسط دولت تعیین و تصویب می شد. طوری که مردم قیمت اکثر کالاها را از بر می دانستند.
بر این اساس، اداره آمار، نیاز نان و کالباس و صابون و… شهر به شهر و محله به محله را محاسبه و ادارات دیگر، کار توزیع را انجام می دادند.

با توجه به وسعت کشور و کمبود منابع، سهمیه مصوب بسیار کمتر از نیاز واقعی مردم بود و به همین دلیل، ایستادن در صف های طولانی به یکی از کارهای روزمره مردم تبدیل شده بود. بعضی صف ها چندین ساعت طول می کشید. برای همین مردم شماره نوبتشان را از اول صف می شمرند، کف دستشان می نوشتند، می رفتند به کارشان می رسیدند و بر می گشتند.

علاوه بر این، تنوع محصول عملا بی معنی بود. کارخانجات همه دولتی بودند. تولید و فروش توسط مردم هم که اکیدا ممنوع بود. پس می ماند دو جور کالباس و چهار جور پنیر و دو جور کنسرو و همین!
سهمیه بندی فقط مختص مواد غذایی نبود. مثلا مبلمان (کمد) ساخت یوگوسلاوی آن زمان کالایی لوکس محسوب می شد. اما این طور نبود که بروید فروشگاه، بار کنید ببرید منزل. باید ثبت نام می کردید و منتظر می ماندید تا آیا نوبتتان بشود یا نشود.

خلاصه که کمبود عرضه و انتظار برای خرید کالا، بخشی جدانشدنی از زندگی مردم شوروی بود.
این روزها که صحبت از خودداری روسیه از خرید محصولات کشاورزی از اروپا، در پاسخ به تحریم های غرب است، خاطرات صف های طولانی هم بین مردم زنده شده است.

نویسنده: بهروز بهادری فر

4 فکر می‌کنند “صف در شوروی

  1. بازتاب: سنت پترزبورگ، سال ۱۳۱۰ خورشیدیI love Russia! | I love Russia!

  2. بازتاب: آلبوم عکس: بحران مالی بعد از فروپاشی شورویI love Russia! | I love Russia!

  3. بازتاب: آوُسکا، زنبیل روسیI love Russia! | I love Russia!

  4. بازتاب: سیگار در روسیه | آی لاو راشا

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *